Mi Lekhak Asto Tar Nibandh: लेखक म्हणजे शब्दांचा जादूगर. त्याचे शब्द म्हणजे एक वेगळं जग उभं करणारं सामर्थ्य! कधी विचार केला आहे का, मी लेखक झालो असतो तर कसं असतं? शब्दांच्या दुनियेतील एका कोवळ्या विद्यार्थ्याच्या नजरेतून बघितलं तर, लेखक होण्याचा विचारच मनी आनंदाची लहर निर्माण करतो.
मी लेखक झालो असतो तर मराठी निबंध: Mi Lekhak Asto Tar Nibandh
लेखक झाला असतो तर माझ्या कल्पनांना शब्दरूप दिलं असतं. जे मनात आहे ते लोकांपर्यंत पोहोचवणं किती मोठं समाधान! मी माझ्या मनातल्या गोष्टी, समाजातल्या प्रत्येक कोपऱ्यातल्या माणसांपर्यंत पोहोचवल्या असत्या. माझ्या लेखणीने अनेकांच्या हृदयांना स्पर्श केला असता. या लेखणीच्या माध्यमातून मी समाजातल्या अंधारातल्या वेदनांना, दु:खाला आणि दु:खातल्या आनंदाला उघडं पाडलं असतं.
शेतकरी जगाचा पोशिंदा निबंध मराठी: Shetkari Jagacha Poshinda Essay in Marathi
जर मी लेखक झालो असतो, तर मी आपल्या मातीच्या कहाण्या जिवंत ठेवल्या असत्या. गावातल्या गोष्टी, सण, संस्कृती यांना माझ्या शब्दांत बंदिस्त करून त्या पुढच्या पिढ्यांसाठी ठेवल्या असत्या. या लेखणीच्या माध्यमातून मी जगातल्या विविधतेला आपल्या मराठी संस्कृतीच्या सोनेरी किनाऱ्यावर आणलं असतं.
लेखक होण्याचं दुसरं सुख म्हणजे स्वतंत्र विचारांना वाट देणं. लेखकाला मोकळेपणाने विचार मांडता येतात. जर मी लेखक झालो असतो, तर मी समाजातील अनेक प्रश्नांवर लिहिलं असतं, आणि त्या प्रश्नांचा विचार लोकांच्या मनात रूजवला असता. मी समाजातल्या अन्यायाविरुद्ध आवाज उठवला असता, आणि एका लेखकाच्या नजरेतून त्या समस्यांवर उपाय सुचवले असते.
माझं लेखन हे फक्त मनोरंजनासाठी नव्हतं, तर ते विचारांना प्रेरणा देण्यासाठी होतं. मी आशावादी दृष्टिकोनाने माणसांना त्यांचं दुःख बाजूला सारून उभं राहायला शिकवलं असतं. लेखक म्हणजे माणसांच्या भावनांना समजून घेणारा. त्यांना माणूस म्हणून जपणारा.
लेखक झालो असतो, तर मला माणसांच्या हृदयांतील त्या वेदना, आनंद, स्वप्नं आणि अपेक्षांना शब्दांत मांडायचं स्वातंत्र्य मिळालं असतं. मी माझ्या लेखणीतून लोकांना एक नवीन दृष्टिकोन दिला असता, एक नवीन विचार दिला असता.
शेवटी, मी लेखक झालो असतो तर मी या लेखणीतून एक नवा जगाचा अनुभव दिला असता. माझे शब्द, माझी भावनांची फुलं, प्रत्येक वाचकाच्या मनात आनंद निर्माण करू शकली असती.
4 thoughts on “मी लेखक झालो असतो तर मराठी निबंध: Mi Lekhak Asto Tar Nibandh”